روءُ نه دلڙي
سارا سانگ سجايا آهن، روءُ نه دلڙي، روءُ نه دلڙي!
پاتا ڀي ته وڃايا آهن، روءُ نه دلڙي، روءُ نه دلڙي!
جي ڪير ڇڏي ويو راهن ۾، جي مونجهه لٿي ڪا ساهن ۾،
تون ڳاءِ انهي کي ڳاهن ۾، ۽ پنهنجي پيار پناهن ۾،
ڳول، اُهي ئي سايا آهن، روءُ نه دلڙي، روءُ نه دلڙي!
تو ورتي راهه اڄاتي جي ۽ ڀٽڪئين پئي هر سانجهه سمي،
شفق پکيڙي سرخي توتي جئن ڪائي مينديءَ ٽارِ نمي،
تو ڇا ڇا رتبا پايا آهن، روءُ نه دلڙي، روءُ نه دلڙي!
اڄ ڪهڙي آئي وير چڙهي، جو تُنهنجا پيا هيءَ نيڻ ڀڄي،
تون ڪنهن کي سارين پيئي ٿي، ويو اهڙو آهي ڪير ڇڄي!؟
هيءَ يار به ڪائي مايا آهن، روءُ نه دلڙي، روءُ نه دلڙي!
اُڀ تي ڪيئي ڪايا آهن،
جن ۾ نيڻ سمايا آهن،
جڳ مان ڪي به نه ڍايا آهن،
”پاتا ڀي ته وڃايا“ آهن- روءُ نه دلڙي، روءُ نه دلڙي!