آنءُ اڪيلو، سياري رات،
تن ۾ آهي تنهنجي تات!
تارن رڦڻي، پاڻيءَ برف،
سج جيان تون وجهه ڪا جهات.
هيڪل جوڀن آ اونداهه،
جي تون مرڪين ٿئي پرڀات!
آءُ! حياتي ٿئي گلزار،
آءُ! ته عشق ڪري ڪا لات.
اڀ ۾ گهوٽ جيان آ چنڊ،
جنهن سان تارن جي بارات.
جوڀن تي نه هڻي ٿي دل،
ڪرفيو جهڙا ڪي حالات.
توکي ڪانهي ڪائي سار!
ڳاڙها ڳوڙها منهنجي ذات.
ٻيو سڀ سانگ اجايو آهه،
آءُ! ته ماڻيون هيءَ حيات.