ازل کان اسان جي پناري پئي،
تڏهن دل محبت پڪاري پئي.
ڪتين ۾ نه ڪجلي اسان وٽ پڳي،
۽ ٽيڙو جا ٽاڻا به پاري پئي.
اسان جي اَٿوَ دل سورج مُکي،
سدا سج پنهنجو نهاري پئي.
اسان قول واريا جي تنهنجي مٿان،
لٿي توڙي اڀرئي هو پاري پئي.
جدائي جا ڀالا اکين ۾ ٽُنبي،
انڌي رات هيڪل هي ماري پئي.
سدا ناوَ جئن آ اها شاعري،
غمن جي ندي مان اڪاري پئي.