کنڀ ڦهلائي ٿي
ڏسي ڪڪڙِ باز کي
چوزا لڪائي ٿي.
*
ٻپهريءَ جي ويل
نڪتا پکي مارڻ لئه
نينگر کڻي گليل.
*
اڀ چنري بدلائي
جاڳيا جادو شفق جا؛
سانجهي اِجها آئي.
*
سانجهه لٿي آهي
نيرِي چادر ڪلهن تي
اڀ وڌي آهي.
*
سُتي اڱڻ تي
بيهي چنڊ مٿان
ڏسي ٿو ان کي.
*
ڊيل نه آئي ڪور
ڪيڏو رات ٽهوڪيو
ڪارونجهر تي مور.
*
سدائين ڦُڙ ڦُڙ
ڪنهن لئه اکين ۾ ٿي رهي؛
اڄ به ڇانيو جهڙ.
*
وڻيا ٻارن کي
پوپٽ ڇڏي آ ويو
رنگ هٿن تي.
*
ڪڪر ڊوڙن ٿا
آزاديءَ سان آڪاس ۾
چِتُرَ جوڙن ٿا.