*اکين کي اکين جي اشارن ڪُٺو آ،
اسانکي اوهانجين پُڪارن ڪُٺو آ.
اوهانجي کلڻ تي، گُلن خار کاڌا،
ڪنوارن چپن جي ڪِنارن ڪُٺو آ.
اوهان سانوڻيءَ جي هوائن جيئان هو،
اسان کي ته هاڻي ڏُڪارن ڪُٺو آ.
چيائون ته شاعر تون ڇا لئه ٿو ڀٽڪين؟
چيم بس مِٺيءَ جي نظارن ڪُٺو آ.
سنڌوءَ جي مٽيءَ جو قسم ٿي کڻي دل،
اسانکي پرينءَ جي پچارن ڪُٺو آ.