شاعري

چنڊ آ ٻانهُن ۾

ڪتاب ”چنڊ آ ٻانُهن ۾“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي ڪتاب خوبصورت شاعر چمن آر ٿري جي شاعريءَ جو مجموعو آهي. وسيم سومرو لکي ٿو: ”چمن آر ٿري سنڌ جو اڀرندڙ سُھڻو شاعر آهي. هن جي شاعري سچ پچ ٿر جي اڃ جو مهاڳ آهي، جنهن ۾ لوڪ ڌنن جهڙي رواني ۽ ڏيئن جهڙي روشنيءَ جي ساڃاھ آهي. چمن پنهنجي شاعريءَ ۾ هڪ بي چين روح وانگر نظر اچي ٿو. جنهن جي اکين ۾ ستارن جيان بي انت موضوع آهن. جن ۾ پنهنجي حالتن جو درد چٽيل آهي. جنهنکي پڙهي خبر پئي ٿي ته هي شاعر مسلسل پنهنجي شاعريءَ جي پٽڻ تي محو سفر آهي.“
  • 4.5/5.0
  • 5927
  • 857
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • چمن آر ٿري
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book چنڊ  آ ٻانهُن ۾

لکان ڇا لوڪ آکاڻي

لکان ڇا لوڪ آکاڻي
بکايل ديس منهنجي جي
اڃايل ديس منهنجي جي
چون ٿا هن مهيني ۾
ڏياري جا ڏيئا ٻرندا
سمورا خواب رک ٿيندا
چوي مايوس ٿي دلڙيي
ڪويتا ڪا لکي وٺجي
لکڻ جي لاڏ کان پهرين
اياڻو من سوچي ٿو
نڪين ڪنهن رام تي لکبو
نه ئي بنواس تي لکبو
مگر هر من موڳي جي
اڌوري آس تي لکبو
ڪُٺل هر گهوٽ تي لکبو
ڦٽل هر ڀاڳ تي لکبو
ڇنل هر موڙ تي لکبو
ٽُٽل هر سهاڳ تي لکبو
ذهن جي زور تي هاڻي
هلون ٿا کيکڙي سهاري
ڀٽن جي پار ڏي جانم !
جتي جي جهوپڙين جنميو
صدورو روپلو ڪولهي
انهن جو حال ڪهڙو آ
اُهي ڪيئن ديپ ٻاريندا
جنين جا پير اڀراڻا
اهي ڪيئن ديپ ٻاريندا
جنين جا ويس ميل هاڻا
جنين جا پير اڀراڻا
اهي ڪيئن ديپ ٻاريندا
جنين جا ويس ميل هاڻا
اهي ڪيئن ديپ ٻاريندا
مڃون ٿا ديپ ٻارڻ لئي
کپي ٿو تيل ۽ ڏيئو
مگر هي هانوءُ پاڻي لئي
اڃان تائين اڃارو آ
ڪٿان سو تيل آڻيندو؟
ڪٿان سو ديپ ٻاريندو؟
چوي دل ٿي ڏيئو ٻاريان
مگر هي راز روڪي ٿو
اندر ۾ درد اوتي ٿو
خوشين کي خوب ٽوڪي ٿو
ورهين کان ويڙه جاري آ
پنهنجن معصوم ٻچڙن لئي
پره کان پاڪ پٽڙن لئي
سهي ٿو لانگ بوٽن جا
رڳو ٺيلها رڳو ڏنڊا
مگر هُن ڀيل منو جا
ارادا ڪونه ٿيا منڊا
وري ٻيو ورق واريندي
ڏسون تصوير ٿا ڪهڙي؟
اُها آ وارتا هئڙي
جهڏي جي چونڪ تي بيهي
وڏي واڪي کپائڻ لئي
ٻچن جا اگهه لڳائڻ لئي
ڪري آلاپ پيو ڪوئي
ڪري ورلاپ پيو ڪوئي
ستارا سوڳ ۾ آهن
هوائون سانت ۾ آهن
مٿان آ بوند بازي ٿي
اهيا برسات ناهي ڙي!
چريا دلڙي متان لاهين
وري ها ڏيئڙا ٻرندا
ڪڏهن هت ڏيئڙا ٻرندا؟
تڏهن هت ڏيئڙا ٻرندا
جڏهن هن ڀون منهنجي ۾
ڀٽائي شوق سان سڻبو
رڳو راڻو رڳو مورو
رڳو نڙ بيت پيو ٻڌبو
ڪچي ۽ لاڙ جا مارو
جمالا خوب ڳائيندا
اباڻا مارئي جا ڀي
همرچا خوب ڳائيندا
تڏهن هن ديس منهنجي ۾
وفا جي وٽ جي سهاري
امن جا ڏيئڙا ٻرندا
اڪنڊ جا ڏيئڙا ٻرندا