جواني ڪين ڪڙهي آهي
اسي سالن جي جهوني مان،
نياڻي ڪين اڙي آهي،
ڪُراڙي عشق جي خاطر،
جواني ڪين ڪڙهي آهي.
اُٿي ٿو رات آڌيءَ جو،
ڪري ٿو ڀيڻ کي ڪاري،
ڪڏهن هي موت ماڻيندو،
محبت جو مؤ ماري،
سنڀاري تن لمحن کي،
ڪهاڻي هي مڙهي آهي.
ڦٽا هِن گونچ چاهت جا،
ڪري ناسي وڏيرو ٿي،
اُتي ئي نفرتي ٿوهر،
وري باسي وڏيرو ٿو،
حياتي زهر ٿي ويئڙي،
چري دل ڪا سڙي آهي.
روئن ٿا ٻارڙا ننڍڙا،
سڏن ٿا ماءُ جيجل کي،
اسان کي ماني ڳڀڙو ڏي !
چون ٿا ماءُ جيجل کي،
اٽو لپ ڪونهي پاٽيءَ ۾،
تمنا بي وڙي آهي.
حڪم ٿيو نيٺ هاريءَ کي،
ويو ويچارو بيگر تي،
پٺيان جوڻس ويم هاڻي،
ٿيو بيڪارو بيگر تي،
ڪنهن مُکڙي جنم ماڻيو آ،
خوشيءَ مان دل ٽڙي آهي.
ٻري کان درد جي تيلي،
اڌورا خواب رک ٿي ويا،
ملي هُئي باھ بکيا ۾،
سمورا خواب رک ٿي ويا،
لکي جو ليک لکجي ويو،
جلي ڪا جهوپڙي آهي.