ڪا يار خوشي ناهي، هر ٽهڪ سُتل آهي،
ڪو مور ويو ڪُسجي، هر نيڻ ڀنل آهي.
آزاد خيالن جو، ڪو ديس نئون جوڙيون،
ڪا سوچ نئين ناهي، هر ذهن زنگيل آهي.
پيو ڪوس ٿئي هَرهَر، معصوم پکيئڙن جو،
ڪين ڪوئلڙي ڪُوڪي، هر ڪوڪ ڪُٺل آهي.
منزل تي آهي رسڻو، هر حال ۾ او ساٿي !
نيزي تي آهي سُورج، هر واٽ تتل آهي.
مظلوم ادائن سان، ڇا ڏيهه نڀائيندو؟
هر پهر ڏئي ڏنڀ پيو، هر رات رُٺل آهي.
گونچن جي ڦُٽڻ مند ۾ ، لاشن جا مليا تحفا،
قاتل جي قتل گاه ۾، هر ٻوٿ چڙهيل آهي.