اسان ويران واٽن تي وڃايل ٻار جيئن آهيون،
وساريل واعدن وانگي ٽُٽل اعتبار جيئن آهيون.
وڌايو پئگ ساقي ۽ اسان هڪدم وراڻيوسين :
اکين جي جام لئه آتا اُڃي مئخار جيئن آهيون.
پڙهي بي حال چهرن کي سُڻون ٿا ڀيروي راڻو،
ڏسي ڇيڙي اسانکي ڪو تنبوري تار جيئن آهيون.
اسان جو روح رڻ وانگي اوهانجي آس ۾ آهي،
اوهين مغرور بادلڙا اسين ڏُڪار جيئن آهيون.
جواني عشق جي تڙ تان جڏهن پاڻي ڀرڻ آئي،
تڏهن هو هوش هي آيو ڀنل ڪنهن سار جيئن آهيون.