* سامي
سامي توکي سنڌ سڏي ٿي،
ويراڳين جو واسو تو ۾،
سنياسين جو ساھ تون آهين،
بک جنين جي بکيا تن لئه،
ها ! وڏو ويساھ تون آهين،
تون هُئين ڌوڙ ڌڪاري نڪتو،
پنهنجا سور سمهاري نڪتو،
جاڳڻ سان تو جوڳ نڀايو،
اخبارن جي سوڙهي جڳ ۾،
درويشيءَ جو ديس اڏايو،
ڀٽڪڻ تنهنجي من ٿي ڄاتو،
جنهن سان هُن جو ازلئون ناتو،
گاروڙين جا گام ڇڏي تو،
کاهوڙين جا ٽولا ٺاهيا،
شاھ سائينءَ جا بيت ٻڌائي،
تن جا روح رتولا ٺاهيا،
پر ڙي ڪهڙي ڪارڻ سامي !
آديسين جيئن ماٺو ٿي وين !؟
ساري سنڌ جي وستين کي جو،
دودي تنهنجا حال ٻڌايا،
سنڌ صدائون بڻجي دانهيو،
صوفي شاھ عنايت سُڏڪيو،
هوڏانهن ديس درازن پاسي،
سچل توکي سڏ ڪيا پئي،
جهيڻائيءَ جي جهار اُڏائي،
ماڳ انهيءَ ڏي واپس ور تون،
جهان جتي تو دل سان جوڙيو،
ٻيهر سو آباد ڪري ڏس،
صوفين جا آديش ٻڌائي،
هيڻا من ڪي شاد ڪري ڏس !
هيڻا من ڪي شاد ڪري ڏس !
8
* نالي واري صحافي هريش ساميءَ جي نانءِ