ڌرتيءَ تي بس بار جيئان هون !
لاوارث ڪنهن ٻار جيئان هون !
تون جيئن وارين، سُهڻا سائين !
پاڻ ته مُڇ جي وار جيئان هون !
جي تون مُرڪين ميڻ ٿيون ٿا!
مٺڙا ماکيءَ لار جيئان هون !
گُهوري نهاري جيڪو ڪانئر،
ڪُرسا ڀي ڪنهن خار جيئان هون!
هُن جي وئي کانپوءِ اسان بس :
ڌرتي ۾ پيل ڏار جيئان هون !
آنچليئي سان درد گهٽايئي،
رهجي ويا اُن سار جيئان هون !