ٿري لاهيارڻ جي درد جي منظرڪشي
جنهن ۾ جنمن دوريون هرهر
لاڙ ڪنڌيءَ تي ساريون نِسرن
لاهيارن جا ٽولا سنبرن
ڪيئي جوانيون ڇڪڙن ڇت تي
سٿجي لٿجي ڏاڍو ٿڪجي
لاڙي پوٺن تي ٿيون پُهچن
ڪيئي سِسڪيون آھون تڙپن
ڪيئي ڪوريون سوچون سپنا
ڦيٿن هيٺيان زخمي ٿين ٿا
محبت جا ڪي کيت نرالا
مند کان اڳ ڀيلاڙ ٿين ٿا
مان پڻ هڪ ٿر ڄائي آھيان
پاپي پيٽ کي پالڻ خاطر
لاباري تي آئي آھيان
روح ٽنگيل آ ٿر ۾ منهنجو
چونئرن واري گهر ۾ منهنجو
ياد اچن ٿيون سهيليون مونکي
جيڪي منهنجي ساه ۾ آھن
منهنجي سي ارواح ۾ آهن
هونئن پُڻ مند چري آ پهتي
سردي لهر وري آ پهتي
هن ئي مند ۾ منهنجي ٿر ۾
شاديون ڪاڄ وڌاڻا ٿيندا
ڪيئي جوڙا لائون لهندا
مينديءَ پور هٿن تي چٽبا
مونکي چنڊ نياپو ڏي پيو
تنهنجي مٺڙي پياري سرتي
سوڍي جي اڄ شادي آهي
تصور ۾ مان سوچان ويٺي
هن جي بخمل جهڙي بت تي
ڳاڙهو جوڙو پاتل هوندو
منهنجون ساه سريکيون سرتيون
هن جي ڀر ۾ ويٺل هونديون
شايد منهنجي ياد به ايندين
شايد تن جا هانءَ به تڙپن
راسوڙن تي ناچ به ٿيندا
مرڪون ٽڙنديون ڳوڙھا ڳڙندا
رئندي سوڍي چونئري چڙهندي
ٻاروتڻ کي ساري لُڇندي
پوڙھيون گڏجي آٿت ڏينديون
سهيليون سڏڪي روئي پونديون
۽ پوءِ شام لڙيءَ جي ٽاڻي
هن جي نيٺ نکيٽي ٿيندي
هن جي جيجل ڏچڪا ڏيندي
هن جو بابل سڏڪي پوندو
ننڍڙا ڀائر ننڍڙيون ڀيڻون
هن کي هيڪر چنبڙي پوندا
۽ ھا سوڍي سور سھيڙي
ساريون ڳالهيون يادون ميڙي
ڳوٺ سڄو ڳوڙھن ۾ لوڙھي
ڇڏندي پنهنجي پيءُ جو اوٽو
جنهن تي پهريان پير کنيا هن
جنهن تي گڏڙين راند ڪئي هن
پر ها ! ريتن رسمن خاطر
اڄ هوءَ پنهنجي سيم ڇڏيندي
سوڍي جنهن پل پنهنجي تر تي
نيٺ نماڻي نهار ڇڏيندي
تنهن پل ساري تر جي موسم
بيواه وانگي پار پئي ڪڍندي
وڌوا جيئن ورلاپ پئي ڏيندي
پر مان ڪوهين ڏور انهيءَ کان
آڌيءَ ٽاڻي لوڪ سمهاري
واٽر ڪپ تي ويٺل آھيان
لڙڪ اکين مان لاڙيان ويٺي
سرتين کي ها ساريان ويٺي
ڏينهن ڏکن جا گهاريان ويٺي
چنڊ ڏي هر هر نهاريان ويٺي
شايد چنڊ ڀي لڙڪ اگهي پيو
هوريان هوريان ڏور وڃي پيو.