هٽائي گُهنج لوڻين تان مسافر سام ۾ آهن،
مليو وجهه آ انائن کي وفائون لام ۾ آهن.
پڙهي هرڪو نه آ سگهندو اکين جي آشياني کي،
پروڙڻ جون اکيون گهرجن، اکيون هر عام ۾ آهن.
نظارا سونهن جا ويهي، لکڻ کي ڏات چئبو آ،
صبح کي سوڀ آ پنهنجي، سرهايون شام ۾ آهن.
ٿئي هر رات ٿو راوڻ ستي سيتا جي لڄ پويان،
پسڻ جي پرک لازم آ، ڪهاڻيون رام ۾ آهن.
اُڪنڊ جو دؤر گذري ويو “چمن” لوڀي دنيا آهي،
وڌي ويئيون وڏائيءَ جون، رهاڻيون گام ۾ آهن.