هر سانجهه جو ستارا هڪڙو ئي سوال ڪن ٿا :
ڇا لاءِ نيڻ آلا تنهنجا سدا رهن ٿا !؟
مُنهنجي اڙي زمانا! دل آ يتيم خانو،
جنهن ۾ خواب زخمي، هر رات جو ٽڪن ٿا.
هُن جون حسين يادون مَن جي مَٿان لهن ٿيون،
بي حال ٿي پوان ٿو، ماڻهو چريو چون ٿا.
ڌارين جي دلبريءَ تي، پنهنجن جي بي رُخيءَ تي،
اکڙيون پُسيو پون ٿيون ڳوڙها ڳڙيو پَون ٿا.