رات ڪُونجي ڪُٺي، رات ڪُوڪُون ٿيون،
ماتمي مجلسون هر گهٽيءَ مان لنگهيون.
گهاءُ گهِرو اندر کي اڊوڙي ويو،
سڀ ٻُسيون ٿي ويون روح جون رونقون.
وقت جي وير جذبن کي جهوري وئي،
۽ اُداسيءَ ۾ وچڙي وَيون دلبريون.
سوڳ ۾ سانت ٿي ويو هو سارو سنڌو،
آهون سُڏڪا ڀري ڪيئي آڙيون اُڏيون.
سار تُنهنجي سڀن کي ٿي ساڙي سکي !
ها ! هوائن ۾ پئجي ويون هِڏڪيون.
ڪانئرن وار ڪهڙو آ قهري ڪَيو !
ڪيئي گجرا ڇنا، ڪيئي آسون ٽُٽيون !
نانگ جي زهر جيئن نينهن نيرو ڪَيئَي !
*مورڇت ٿي وَيون منَّ جون محبتون !
8
* بيهوش ٿيڻ