سانوڻيءَ جي رات هئي، ۽ هوءَ هئي برسات هئي،
عشق جا چاڙهي نشا وئي ڇا ته سا اڌرات هئي !
مينهن سمورو موهجي پئي وٺو هُن مُک مٿان،
ڏيهه سموري هِن ڏڪاريل جي وٽس ڪا ڏات هئي !
هڪ هوا جا تيز جهونڪا، ٻي مٿان سنسان رات،
هُن جي مُرڪڻ ساڻ جڳ ۾ ٿي وئي پرڀات هئي !
ڇا ڀرون ڇا زلف هن جا ڇا لکان چَڳَ جا قصا،
ڪنڌ هُئس ڇا ڪونج جو مورن جي لئه ڀي مات هُئي !
ڇا لکان هُن ڇوڪريءَ تي، مان چريو آهيان “چمن”!
هوءَ ڇا وئي، لوڪ ساري جي مٿان سَڪرات هُئي !