بارش ڀونءِ ڀڄائي آهي
ياد اوهانجي آئي آهي.
آڌيءَ ٽاڻي لڪندي ڇپندي
ياد ڪئي ڪتڪائي آهي
ڪارونجهر تي ماڻهن ميڙا:
دل ۾ پرَ! تنهائي آهي!
دَر تي هَر هَر دستڪ ويلا:
تو لئه دل واجهائي آهي.
تنهنجي نيڻين ناچ ڪيان مان_
من جي آشا سائي آهي.
ٻيڙا موٽيا وڻجاريءَ پُڻ!؟
مصري کنڊ ورهائي آهي.
8