سور نئون ٿو دل ۾ اُڀري
هُن جو ساٿ جڏهن هو مونسان،
هُن جي وارن ڇانوَ ۾ ويهي،
ٽهڪ هوا کي ارپياسين ڪي،
هُن جي چوڙين جو ها ڇڻ ڇڻ،
اڄ پڻ مُنهنجي هانءُ هُري ٿو،
اڄ پڻ ساھ کڻڻ جي ويلا،
مُک تي هُن جو نانءُ تري ٿو،
وقت مسافر جيئن پيو گذري،
سج سان گڏ هر روز او سانول !
سور نئون ٿو دل ۾ اُڀري.