نمن جي شهر ۾ سانجهي وري مون تي لٿي آهي ،
پراڻي عشق جون يادون سنڀاري دل لُڇي آهي.
اکين جي اُڀ تي آڙنگ اوهانجي سار جو ٿيو آ،
نڪوري نينهن جي بارش ولهارون ٿي وٺي آهي.
پلر ۾ پير ڌوئيندي اچانڪ نينگري سوچيو :
! ڏکيون هن پيار جون ڇوليون حياتي هلڪڙي آهي
مڙهيءَ ۾ ڇات جي آڏو لڪائي مُونهن مورن کان،
پُڳي هئي سينڍ جي سڏ تي اها دل جي لڳي آهي،
ڪَڙيندي پيار جو هُرمچ، چٻاڙي چيچ هُوءَ ويٺي،
رئي جو پانڌ آلو ٿيو غضب جي دلبري آهي