اڃان تون نه آئين !
وري ميگهه برسيا ۽ مورن پُڪاريو،
اسانجي اُداسيل چپن توکي ساريو،
نماڻين نگاهن گسن ڏي نهاريو،
مگر مُنهنجا سانول ! اڃان تون نه آئين !
ڪيا سانگ سانوڻ وري گاھ ڦُٽندا،
وري مينهن ماما ڀٽن ڀَر ڦِرندا،
همرچا ۽ مورا ٻنين ۾ پيا ٻُرندا،
اوهانجي اچڻ سان چريا نيڻ ٺرندا،
مگر منهنجا سانول ! اڃان تون نه آئين !
مندن تي ته پنڇي به موٽي ورن ٿا،
ڪارونجهر تي ڪونجن جا ٽولا لهن ٿا،
وهيا مُند ساريندي ٿر ڏي اچن ٿا،
اوهان لئه ته تاڙا تنوارون به ڪن ٿا،
مگر منهنجا سانول ! اڃان تون نه آئين !
ڌراڙن جي سينڍن لڳي سار تُنهنجي،
ڳنوارن تنوارن لڳي سار تنهنجي،
ٻُڍن توڙي ٻارن لڳي سار تُنهنجي،
نماڻن نظارن لڳي سار تُنهنجي،
مگر مُنهنجا سانول ! اڃان تون نه آئين !
سڄي سيم توکي پُڪاري وري آ،
هوا گس پيئي ٻهاري وري آ،
گهٽا ڪانگ ڪارا اُڏاري وري آ،
“چمن” جي چري دل ٿي ساري وري آ،
مگر مُنهنجا سانول ! اڃان تون نه آئين !
8
بابا جي وڇوڙي تي لکيل