گـــنــاهه وائـــڙا هـئـا، ثـواب وائڙا هئا.
پرينءَ جو پيار جو مليو حجاب وائڙا هئا.
جڏهن جو تون ملي وئين حقيقتون ملي ويون،
سموري زندگيءَ جا خواب وائڙا هئا.
ڏسي کلي، ڳلي ملي، چمي ڏنئي ته هوش ويو،
خمار ايترا چڙهيا، شراب وائڙا هئا.
مڃيوسي هر گھڙي هتي حياتي امتحان هئي،
سوال سيبتا سڀئي، جواب وائڙا هئا.
ذڪر اوهان جو شعر ۾ ڪيم ته سونهن سڏ ڪيو،
کلي سڳنڌ اٿي ملي، گلاب وائڙا هئا.
رُسي وئين حشر هيو، حشر ۾ ڀي عنايتون،
حساب وائڙا هئا، عذاب وائڙا هئا.
حواس ئي حيران ها، ڪلامُ پرُ اثر پڙهي،
خدا جي هن ڪتاب تي ڪتاب وائڙا هئا.
مرڻ جيئڻ جا واعدا ڪيا تو ڪل شهمير سان،
غريب وائــڙا هئا، نـواب وائڙا هئا.