محبوب ٿو نهاري پنهنجي حساب سان.
هر هر ٿو مون کي ماري پنهنجي حساب سان.
ڏاڍو جيئڻ ڏکيو آ ڪاوڙ غضب اٿس،
مرڪڻ به هن جو ماري پنهنجي حساب سان.
محفل ۾ مان اچي ٿو پرُباش ٿي وڃان،
امرت پيو پياري پنهنجي حساب سان.
جلوا ڏيکاري پنهنجا بيهوش ٿو ڪري،
پوءِ هوش ڀي ڏياري پنهنجي حساب سان.
سهڻي جي سور ۾ آ ڏاڍو سرور پر،
ڪنهن ڪنهن مهل روئاري پنهنجي حساب سان.
هر هر پيو وڇوڙو مارڻ جا وس ڪري،
پر ياد ٿي جيئاري پنهنجي حساب سان.
گھلندي هوا اٺي جي، پڪ سان تڏهن ڀنل،
زلفن کي جي سنواري پنهنجي حساب سان.
شهمير جي رهيو آ سڀ ڪو ڏسي پيو.
پر آ ويو گذاري پنهنجي حساب سان.