ڦٽ ٿو ڏين چاهت جي هر دم چهري تي.
پوءِ نه مکين ٿو چمين مرهم چهري تي.
حيرانيءَ مان گھوري ڏسندي آهه خزان،
تنهنجي وئي کان پوءِ جي موسم چهري تي.
سمنڊ جيان گھرائي آ هر لڙڪ اندر،
تو لئه ڪيڏا سمنڊ گذاريم چهري تي.
صدين جيڏو ڪيئن ڪرايئي اوسيئڙو،
جذبا موٽيا گھنج کڻي ٿم چهري تي.
دردن جو آواز هوا ۾ اڏري ٿو،
سور سڻائي ويٺو سرگم چهري تي.
چند گھڙين لئه مرڪڻ چاهيو هو مون پر،
حاوي ٿي ويا هڪدم سڀ غم چهري تي.
منهنجو سوئي شعر حياتي ماڻيندو،
جيڪو تنهنجي لکندس جانم چهري تي.
فوٽو ننڍپڻ جا ڏسندي وئي ننڊ وٺي،
رات به رهجي ويو هو البم چهري تي.