تنهنجو چهرو گلاب ڀانيان ٿو.
مان ڏسڻ ڀي ثواب ڀانيان ٿو.
تنهنجي اک جي اشاري کي سهڻا،
آلجبرا حساب ڀانيان ٿو.
ساٿ تنهنجي سواءِ مان پنهنجو،
سارو جيون عذاب ڀانيان ٿو.
ساڻ آهين ته جون وارو ڀي،
مان ٿڌو آفتاب ڀانيان ٿو.
تون ته بلڪل اکين جي آڏو آن،
پوءِ ڇاڪاڻ خواب ڀانيان ٿو.