اوهان جا خواب پنڇي هن اسان جا نيڻ آکيرا.
اسان جي چاهه جا ڏسندين پرين چؤڦير تون ديرا.
اکيون نيلم جيان تنهنجون ۽ چپ ياقوت جهڙا هن،
بدن الماس ڏند هيرا، ڏسي اڄ هوش ٿيا خيرا.
سڏي سيني پرين لاٿو سڀن ماڻهن اڳيان مرڪي،
ڏکن جي ڪن مهٽ ٿي وئي ويا سڀ سور ٿي سيرا.
زماني جون بڻيون رسمون اسان جي لئه شڪاري هن،
اسان کي اڄ به ڳولهن ٿيون، اسان آهيون ته ڄڻ ڳيرا.
اڏيو سي پيار جو جهوپو اٿيا طوفان رنجش جا،
بچايوسين محبت کي وفائن سان سوين ڀيرا.
ڦڻي هٿڙن سان ڏئي جڏهين ورائين وار پاسي تي،
ڇڏي گلڙا اچن پوپٽ ڏين زلفن مٿان ڦيرا.
عبادت خوب ٿي شهمير جيون جي سفر ۾ آ،
ڪيا سجدا اتي جاتي ڏٺاسي حسن جا پيرا.