تنهنجو هر هڪ غم دوا جهڙو هيو.
تنهنجو مرڪڻ ڀي شفا جهڙو هيو.
ڌار تو کان ٿي ڪئين زندهه رهان،
تو سوا جيئڻ سزا جهڙو هيو.
مان چڪر ڏيندو رهيس ديدار لئه،
تنهنجو گهر مرووصفا جهڙو هيو.
تون حسن هئين حڪم تنهنجي تي هليس،
عشق منهنجو التجا جهڙو هيو.
زندگي دولت هئي ڪل پيار جي،
موت ان تي ازدها جهڙو هيو.
ان به پڇتايو حياتيءَ ۾ ڏٺم،
جنهن جو رويو ئي انا جهڙو هيو.
پيار وارن جي ٻُڪي پئي شام جو،
شفق جو رنگ ڀي حنا جهڙو هيو.