مينهن ڪڻين لئه جيئن ٿر ماندو.
تو لئه تئين آ اندر ماندو.
تولئه تڙپان ائين پرين جيئن،
طوفانن ۾ ساگر ماندو.
موٽي ايندي نيٺ ته نوري،
آهي ڪينجهر جو، جر ماندو.
چانڊوڪيءَ ۾ تنهنجون يادون،
ياد اچن مان هر هر ماندو.
هير ٿڌيءَ جي سيني ۾ آ،
يادن جو ڪو اوٿر ماندو.
چنڊ ستارن هوندين ڇو آ،
ڌرتيءَ ڪارڻ امبر ماندو.