شام پاڇي جئين لڙي وئي زندگي.
مسئلن ۾ آ اڙي وئي زندگي.
جا گلن جي تازگيءَ جهڙي هئي،
هاءِ رسمن ۾ سڙي وئي زندگي.
ظلم نگريءَ ۾ ننڍي هڪ نينگريءَ جي،
جهور پوڙهي سان جڙي وئي زندگي.
سڀ ڇڏي تو وٽ پرين آيو هئس،
تو وٽان ڀي پر تڙي وئي زندگي.
تنهنجي نهڪر سان ملي وئي خاڪ ۾،
جيڪا محنت سان گهڙي وئي زندگي.
شهر جي ويران قبرن کي ڏسي،
زهر جئين بڻجي ڪڙي وئي زندگي.
تو ڇڏيو تنهن جي ڪري منهنجا پرين،
درد_رستن ڏي ٿڙي وئي زندگي.