هٿ ادب جا ٻڌي، مون رکي جهول ۾.
پيار آڏو اچي، هر خوشي جهول ۾.
يار دڙڪن جا ٽانڊا نه رک موٽ ۾،
قرب جي تون به ڏي ڪا ذري جهول ۾.
مون وڃائي ڇڏي سڀ اوهان جي ڪري،
جيڪا “دنيا” دنيا جي هئي جهول ۾.
ڏور آهين ته گجگوڙ سان ٿي هلي،
منهنجي نيڻن جي سنڌوندي جهول ۾.
ڪين شهمير جي ٻي ڪا ميراث آ،
ياد تنهنجي آ ۽ شاعري جهول ۾.