زندگي تو سواءِ رڻ وانگي.
خالي خالي سرءُ جي وڻ وانگي.
تنهنجو مرڪڻ بهار جو نياپو،
تنهنجي رنجش پرين کنوڻ وانگي.
عشق منهنجو بکيو محبت جو،
پيار تو کان مليو نه ڪڻ وانگي.
لڙڪ منهنجا سڪي وڃن هان جي،
هٿ ڊگھيرين هان تون اگهڻ وانگي.
آسرو ڏي متان چڙهي به وڃان،
حال آهي ته هونئن مرڻ وانگي.
چاهه چشمي پٺيان سندس شهمير،
من سندم آ رليو هرڻ وانگي.