اوهان ڏي اسان جي وفا ٿيڙ کاڌا.
اسان وٽ اوهان جي جفا ٿيڙ کاڌا.
ڀنل زلف پنهنجا پرين تو ڇنڊيا پئي،
انهي مهل ڏاڍا هوا ٿيڙ کاڌا.
سدا شام جا پير ميرا ڏٺاسي،
لٿو سج، اوجاڳن وڏا ٿيڙ کاڌا.
مٺي! تنهنجي چاهت نه ماڻي سگهياسي،
هئا هر قدم تي دعا ٿيڙ کاڌا.
ڏسي حال منهنجو دوائن دعا ڪئي،
مگر تون نه آئينءَ شفا ٿيڙ کاڌا.
اميدن جي هٿ سان لکي خونِ دل سان،
ته سٽ سٽ ۾ جيون_ڪٿا ٿيڙ کاڌا.