پيار تنهنجو پرين ڪڪر وانگي.
روح منهنجو سڄو ئي ٿر وانگي.
تيسين سک جا سلا نه ٿا نڪرن،
ڏک جيسين لڳي نه هر وانگي.
تنهنجي يادن سان واسجي ويو آ،
تن بدن ۽ ذهن عطر وانگي.
ڏات ۽ ڏانوَ جو به آ رشتو،
ڪنهن پريمي وني ۽ ورَ وانگي.
تون ته مون لاءِ آن ڀٽائيءَ جيان،
آنءُ تنهنجي پٺيان تمر وانگي.
هي سنڌي قوم آهي آئينو،
۽ هي اڳواڻ هن پٿر وانگي.
تو سوا سک سڀئي سڪي ويا هن،
سور نسري پيو آ سر وانگي.
لوڇ شهمير جو ته سرُ کڻندي،
نيڻ ٻوٽيئي اگر هي در وانگي.