بي وفا سان وفا ڪندو آيس.
فرض سمجهي ادا ڪندو آيس.
ڌار ڪڏهين پرين نه ٿيجان تون،
مان اها التجا ڪندو آيس.
پاڻ ئي عشق جي اڱڻ آيس،
پاڻ کي ئي منع ڪندو آيس.
مون ته سمجهي وڏي عبادت آ،
سونهن تنهنجي ثنا ڪندو آيس.
نيٺ ٻيڙو به ٻوڙيو ان ئي،
جنهن کي مان ناخدا ڪندو آيس.
مون کي سڀني ڏٺو پي حيرت مان،
غم جي غم سان دوا ڪندو آيس.
لڙڪ منهنجا ڏسي هو خوش ٿيندو،
نيڻ پنهنجا ڀنا ڪندو آيس.
هن هزارين ستم ڪيا شهمير،
مان ته پوءِ ڀي دعا ڪندو آيس.