ڏٺو جنهن جنهن حسن تنهنجو انهن کان دانهن نڪري وئي.
وٺي وارن سندي خوشبوء گلن کان دانهن نڪري وئي.
ڪجل ڦيري اکين ۾ تو ڪيو جو وارُ محفل ۾،
اڳيان بيهوش ٿي ڪريا پٺين کان دانهن نڪري وئي.
سندءِ جلون تي ڪو لکيل غزل محفل ۾ جھونگاري،
چيو جڏهن به ڪنهن راڳي سرن کان دانهن نڪري وئي.
سڄي ساري خدا تعالى سمائي سونهن تو ۾ آ،
فرشتن ڀي ڏٺو جڏهن ته تن کان دانهن نڪري وئي.
ڏسي مرڪي کڻي نظرون جڏهن مون ڏي نهاريو تو،
خوشيون ايڏيون مليون جو پوءِ ڏکن کان دانهن نڪري وئي.
ڏسي شهمير کي سهڻي پري پردو ڪيو منهن تان،
رهيو ڪوئي نه دنيا ۾ سڀن کان دانهن نڪري وئي.