هڪ مرڪ جي پاڇي ۾ لڙڪن جا اٽالا هن.
جيون جو سفر اوکو هر گام ڪشالا هن.
بيمار تمنا جا ڳل پيلا اڳي ئي ها.
رنجش جا وري آندا ڇاڪاڻ تو ڀالا هن.
اس تيز، تپي صحرا قدرت جو ڪمال آهي،
هڪ سمنڊ مٿان ايڏا ڇا لاءِ جھڙالا هن.
هڪ چنڊ بڻيو ساقي ۽ جام ستارا هن،
ٿي ڏات پيئي هر هر هي ڪيف نرالا هن.
تون چنڊ ڏسي مون کي حيران ٿئين ڇو ٿو،
سينو ته پيو چمڪي زخمن جا اجالا هن.
شهمير دنيا هن ۾ مشڪل آ کلڻ تنهنجو،
دامن به ڀنل آهي احساس ڀي آلا هن.