اسان جي پيار جا جذبا پرين شفاف رهيا.
تڏهن ڀي ساري زماني جا اختلاف رهيا.
کلي ڪڏهن به اسان ڪو کِلي نه ڳالهايو،
اسان جي چاهه مٿان جو رڳو غلاف رهيا.
اسان ته چاهيو هيو پيار جون وسن ڪڪريون،
وسڻ پڳو ئي نه ڪڪرين جا اعتراف رهيا.
اسان اڪيلا رهياسي سڄي حياتيءَ ۾،
سمورا پنهنجا تڏهن ڀي ڏٺم خلاف رهيا.
ضمير جن به وڪاڻو آ ڪجهه سڪن عيوض،
وري به تن جا ڏٺا سي گناهه معاف رهيا.
اسان جي دؤر جا ماڻهو به اهڙا خلقئي خدا،
اندر جا ڪارا مگر ٻاهران هُو صاف رهيا.