مون کي تنها ڪري ويو جاني.
خواب پرزا ڪري ويو جاني.
هڪڙو خوشين جو ننڍڙو گلشن هو،
سو به صحرا ڪري ويو جاني.
مرڪ ماري دفن ڪري منهنجي،
لڙڪ جيئرا ڪري ويو جاني.
مرچ ڳالهين جا ڇو وجهو ٿا جي،
زخم گهرا ڪري ويو جاني.
مون چيو تو سوا مري ويندس،
پوءِ به نخرا ڪري ويو جاني.
ڪيڏا شهمير هن حياتيءَ لئه،
پيدا خطرا ڪري ويو جاني.