اکين جي ڪنارن تي لڙڪن جون ٻيڙيون.
۽ ساگر ۾ ڦٿڪن ٿيون سڏڪن جون ٻيڙيون.
حياتي سڄيءَ ۾ ڪڏهن ڀي نه پهتيون،
چپن جي ڪنارن تي ٽهڪن جون ٻيڙيون.
خبر ناهي ڪيسين اڃا تائين رهنديون،
هي جيون ڪنڌيءَ تي به الڪن جون ٻيڙيون.
ڇڏي ٿر الائي ته ڪيڏانهن وڃن ٿيون،
ڀريل آسمان تي هي ڪڪرن جون ٻيڙيون.
جڏهن سمنڊ دامن ۾ سج کي لڪايو،
وٺي ياد آئي ڪي دردن جون ٻيڙيون.
پرين سڙههَ ڇوڙي خوشين جا هليا ويا،
ڇڏي ويا هتي صرف صدمن جون ٻيڙيون.
سدائين وڇوڙن جي طوفان ٻوڙيون،
الائي ڇو شهمير مرڪن جون ٻيڙيون.