پنهنجي پاران
جي راهه اجل ڪنهن ورتي آهي
غالبن اهو 1999ع جو سال هو جڏهن منهنجي سائين علي شير ڳورڙ صاحب سان ڄاڻ سڃاڻ ۽ شناسائي ٿي هئي. اسين عوامي تحريڪ ۾ سرگرم هئاسين اسان جي پياري دوست ۽ ساٿي محمد علي نوناري جو ميڊيڪل اسٽور اسان جو ٿاڪ هوندو هو. سائين علي شيرسان گهرائي ۽ ويجهڙائپ اتي ٿي.ڪڏهن ڪڏهن سائين پنهنجي ننڍڙي پٽ شايان کي به پاڻ سان گڏ وٺي ايندو هو. ان وقت سندس عمر ستن اٺن سالن جي لڳ ڀڳ هئي. جڏهن اسان سجاڳ ٻار تحريڪ جو مدينه ڪالوني ۾ يونٽ کوليو. تڏهن شايان به عهديدار مقرر ٿيو. ڪمسني ۽ ننڍڙي ڄمار ۾ شايان سجاڳ ٻار تحريڪ ۾ زبردست سرگرمي شروع ڪئي. ان کي شاعري ياد ڪرائيسين، ڳاڙهو لالٽين، نوجوانن جو گيت، ماءُ ناول، ويٽنامي ڪهاڻيون، مائوزيتنگ جي آتم ڪهاڻين سميت تمام ٿوري عرصي ۾ قومي ۽ انقلابي ادب جو سٺو مطالعو ڪيائين.
شايان اسان سمورن دوستن جي بي حد عزت ۽ احترام ڪندو هو. هن ۾ سهپ ۽ برداشت هئي. پنهنجي والد محترم جي سنگت سان عزت ۽ احترام سان پيش اچڻ هن جي خاص خوبي هئي.
ميهڙ جونهايت متحرڪ ۽ پرجوش نوجوان شايان ڳورڙ هر محفل جي جان لڳندو هو. هن ننڍڙي عمر ۾ تر جي علمي، ادبي حلقن ۾ خاص مقام پيدا ڪيو. دنيا جي عظيم گوريلا ليڊر
چي گويرا کان تمام گهڻو متاثر هو. سندس اسٽائيل به چي جهڙو هو.
جوڳِيءَ تي جَڙاءُ، نِسوروئِي نِينهَن جو؛
پَتَنگَ جِئَن پيدا ٿِيو، سامِي سِجَّ وَڙاءُ؛
آيو ڪاڪِ تَڙاءُ، ڪُنوارِنِ ڪَڪورِيو.
لطيف سائين جي ڪردار جهڙو هي نوجوان 14 مئي2017ع تي پنهنجي والد صاحب کي بچائيندي هميشه لاءِ امر ٿي ويو. اڄ هن جون يادون ۽ ڪردار زندهه آهن ۽ تاقيامت زندهه رهندا. اسان جي سمورن دوستن ۽ راڄ جو راڻو هو.
شمع ٻاريندي شب پرهه باکون ڪڍيون
موٽ مران ٿي مينڌران راڻا ڪارڻ رب
تنهن جي تات طلب ڪانگ اڏايم ڪاڪ جا
شايان جي ڪمهلي ۽ اوچتي وڇوڙي سندس خاندان، دوستن ۽ عزيزن جون دليون جهوري وڌيون آهن. اسان طرفان سهيڙيل مضمون، تاثرات ۽ شاعري شايان کي خراج تحسين آهي. اسان بيحد شڪر گذار آهيون سردار غلام دستگير ڳورڙ، محترم غوث جتوئي، سينيئر سول جج روشن علي ٻگهيو، آزاد انور ڪانڌڙو، ساجد چانڊيو، اعجاز ڳورڙ، مير صدام ٻلهڙو، ايڊوڪيٽ رضوان حيدر تنيو، ماجد پنهور، سائين حبيب حضوري، سائين نور احمد جتوئي، ظهير ابڙو، ايڊوڪيٽ ساجد ڳورڙ، سيد منصف شاهه، طاهر محزون ڀٽي، سيد اعظم شاهه سميت سمورن دوستن جا جن اسان کي هن ڪتاب آڻڻ لاءِ اتساهيو.
جاڀونءِ پيرين مون سان سا ڀونءِ مٿي سڄڻين
ڌڱ لٽبا ڌوڙ ۾ اڀي ڏٺاسون
ڏينهن مڙيئي ڏون، اٿي لوچ لطيف چئي .
احمد خان چانڊيو
گاهي مهيسر ميهڙ