نظم
محبوب ڏيپر
“شايان” جيان ڪري ڀلا ھي ته ڏسي،
ڪو قربان پيءُ تي ٿي ته ڏسي،
ڪردار “شايان” اھڙو ڪري ويو،
ھينئر اکين کان ٿي پري ويو،
جڳ ۾پاڻ کي جياري ويو،
ڏيئي موت کي مات ماري ويو،
ڪو جام شھادت پي ته ڏسي.
گلابي گل جيان ٽڙندو پيو ھو،
شان ۾ “شايان” نکري پيو،
ڪو مري ھن جيان جي ڏسي،
ڪو قربان پيءُ تان ٿي ته ڏسي.
نئون پائي ادب ۾ پير رھيو ھو،
ڏاھن کان ٿي ڏاھوپيو ھو،
غير لاءِ بڻجي ڦاھو پيو ھو،
ھي محبوب ٿي زنده باد ويو،
ٿي ٻار ٻڍي کي ياد ويو.
ويو “ڏيپر” ڏيھ ۾ نانءُ ڳڻائي،
پاڻ کي شير جو پٽ ويو شير بڻائي،
ڪو ٽٽل دلڙي سبي ته ڏسي،
ڪو قربان پيءُ تان ٿي ته ڏسي.