شھيد شايان شير ڳورڙ سان گذاريل ڪجهه گهڙيون
ڊاڪٽر قادر ٻگھيو
شھيد شايان شيرڳورڙ زنده دل کل ڀوڳ ڪندڙ ۽ مثبت سوچ رکندڙ نوجوان ھيو، آءُ ھن سان ميھڙ ۽ اڪثر مخلتف پروگرامن تي ملندو رھندو ھيس،. واقفيت ته گھڻو اڳ کان ھئي، پر ويجھڙائپ تڏھن ٿي جڏھن ھُو چانڊڪا ڪاليج ۾ اسان جي روم نمبر 6 تي رھڻ آيو ھن جي اسان سان رھڻ تي ڏاڍي خوشي ٿي ھئي جي ميڊيڪل جي تعليم ڏاڍي ڏکي ھوندي ھئي، ۽ اسان جي مزاج ننڍين وڏين پريشانين ۾ جڪڙيل ڪئمپس کان موٽي جڏھن روم تي ايندا ھئاسون ته شھيد شايان جي مرڪ اسان جو آڌرڀاءُ ڪندي ھئي، ھن جي موجودگي ڄڻ اسان جا ٿڪ لاھي ڇڏيندي ھئي، جن ڏينھن ۾ آيو ھو تن ڏينھن ۾ چانڊڪا ۾ نئين بيچ آئي ھئي، پوءِ اسان شايان کي ساڻ ڪري ڪيمپس ۾ دوستن کي شايان جو تعارف نئون سليڪٽ ٿيل شاگرد ٻڌائيندا ھئاسون، ھن کي شايد ھڪ ٻه ڪلاس به اٽينڊ ڪرائيندا ھئاسون، روم تي شايان سان مختلف موضوعن تي بحث مباحثا ھلندا ھئا. اسان کان عمر ۾ چار سال ننڍو ھيو، پر تنهن عمر ۾ به سماجي، مذھبي فطرتي مسئلن جي چڱي ڄاڻ ھيس شايان وٽ ادب سان لاڳاپيل ٽي کان چار ڪتاب بوڪ ضرور ھوندا ھئا، مون کي پڪو ياد آھي ته ھن مون کي ميڪسم گورڪيءَ جو لکيل ڪتاب ماءُ ناول پڙھايو، اھو ڪتاب منھنجن انھن چند ڪتابن مان ھيو جنھن منھنجي ادب سان لڳاءٌ کي وڌايو شايان جي ان احسان جو سڄي عمر ٿورائتو رھندس، شھيد شايان اسان جي روم تي روشن ستاري وانگر ھيو، ان جا ٽھڪ اڃا به ھاسٽل 3 جي روم 6 ۾ گونجندا ھوندا، پر افسوس جو شايان پاڻ نه رھيو، جڏھن مون کي ھن جي اوچتي وڇوڙي جي خبر پئي ته يقين نه پئي آيو، آءُ لاھور ۾ ھيس، روم ۾ ڪو ڪتاب پڙھي رھيو ھيس، جڏھن خبر ميسيج ۾ پڙھيم ته مون کان ڄڻ پنھنجو حال گھڙي کن موڪلائي ويو ۽ مان ماضي وڃي پھتس، يڪدم شايان سان گڏ گذاريل آخري لمحا ياد اچي ويا، ذھن جي سامھون ملاقات جو چٽو نقشو ٺھي آيو، مان ماسات بدر ساجد ٻگھيو چانھ پيئڻ لاءِ سينڌل مھيسر ھڪ ھوٽل تي ويٺاسون جتي شايان اڳ ۾ ڪن دوستن سان ويٺو ھو، اسان جي ڪافي منع ڪرڻ جي باوجود به پنھنجي سنگت کي ڇڏي اسان سان اچي ويٺو ۽ اسان ٽنھي کي چانھ پياري ۽ تقريبن 15 منٽن کان پوءِ ھڪ ٻئي کان موڪلايوسون بهرحال موت جي اڳواٽ خبر ھجي ته انسان ان کان پري نه ٿئي شايان به ايترو جلدي ھن جھان مان ھليو ويو، جو اڃان ڪي چند گهڙيون گڏ گذارڻ جو موقعو ئي نه مليو، مار پوي ھن موت کي جنھن اسان کان اسان جو نوجوان ساٿي کسيو موت اچڻو آ، ھر ڪنھن کي اچڻو آ، پر ايترو جلدي ھرگز نه اچي، بھرحال چوندا آھن، لکيئي جي ليک کي ڪير ٽاري نٿو سگھي، آءُ شايان جي مغفرت ۽ آخر ۾ اعلى درجات لاءِ ھردم دعاگو رھندس.
شال رب پاڪ سندس والد ماما علي شير ۽ امڙ سميت ھر گھرڀاتي کي شايان جي جدائي برداشت ڪرڻ جي سگھ ڏئي. (آمين)