ڏور ٿيندا وڃن روز جوڳيئڙا
سيد اعظم علي
14 مئي 2017ع جي شام جو الطاف ٻلھڙي موبائيل تي ٻڌايو ته علي شير ڳورڙ جو پٽ شايان بجلي جي ڪرنٽ ۾ پنھنجي بابا جي جان بچائيندي پنھنجي جان ڏئي ڇڏي خبر ڏاڍي تڪليف ڏيندڙ ھئي.
علي شير ڳورڙ منھنجو محسن، سٺو ۽ مانائتو دوست آهي، شايان ان جو جگري پٽ ھيو.
مون سان اڪثر ان جون فخر سان ڳالھيون ڪندو رھندو ھو، ان جو اھڙو وڇوڙو منھنجي لاءِ ڏکارو احساس ھيو. ھونئن ته ھر شام کي پنھنجو فطرتي رنگ ھوندو آھي. پر ان شام ۾ سڏڪن جا آواز ھيا سڀ رنگ بي رنگ ٿي ويا ھئا. ھڪ عجيب اداسي جو پاڇو لھي آيو ھو. جنازي جي نماز تي سائين علي شير سان ايڏي وڏي حادثي ٿيڻ سبب لفظن ۾ جرئت ڪونه محسوس ڪيم.
مان توتي ڪھڙي گل جو ڪفن وجھان.
تون جڏھن جدا ٿئين وڻن جا ھٿ خالي ھئا.
شايان ھڪ باشعور، ارڏو، ھماليه جيان مضبوط، ھڏ ڏوکي، پيار ڪندڙ ۽ پاڻ ارپڻ واري شخصيت جو مالڪ ھيو.،اھڙا پُٽَ وَرلي پيدا ٿيندا آھن.
شايان ۾ پاڻ ارپڻ وارو جذبو شدت سان موجود ھيو، جيڪو ھن ثابت ڪري ڏيکاريو، ھن پنھنجي بابا لاءِ جيڪا قرباني ڏني، ان قرباني ھن کي امر ڪري ڇڏيو ۽ اھڙا دلبر ھميشه لاءِ دل تي اُڪرجي ويندا آھن، ڀٽائي صاحب چيو آھي:
ڪي ويجھائي ڏور، ڪي ڏور به اوڏا سپرين،
شايان جيڪا قرباني ڏئي ويو آھي، اھا اسان کان ڪڏھن به نه وسرندي، ھو ھميشه اسان جي دلين ۽ روحن ۾ موجود رھندو، ھو ٻرندي ٻرندي پاڻ ته وسامي ويو پر ان جي ڏنل روشني جو تاثر اسان جي زندگي جي دائمي قدرن ۾ ھڪ روشن واٽ جيان رھندو.
شايان جي قرباني تاريخ جو ورق بنجي ھر باشعور نوجوان لاءِ ھڪ وڏو سبق رھندو.
ڌڻي در دعا آھي ته شايان کي جنت فردوس ۾ جاءِ ڏئي ۽ ان جي عزيزن کي صبر جي تلقين ڏئي. آمين
شايان لاءِ ھيٺيان لفظ لکان ته وڌاءُ نه ٿيندو:
مون ويندي ويندي تن جا پير ڏٺا.
مون ڇاڇا مڙس مٿير ڏٺا.
جي ڪيئي سج اڀاري ويا،
جي ڪيئي سچ سمائي ويا.