شايان انقلابي رستي جو سپهه سالار ۽ سنڌ جو سپوت
حبيب ”حضوري“
ھي دنيا آھي، جنھن کي اسان سدائين رھڻ جو مقام سمجھيو آھي، اسان جي زندگي ۾ ئي الاھي ماڻھو ڄميا آھن، ۽ فوت ٿي راھ رباني ورتي اٿن، موت ۽ زندگي جو فلسفو حڪيمن، ڏاھن، باخبر انسانن ۽ باشعور عقلمندن ٻڌايو آھي، پر اسان ان تي ڌيان ڏيڻ کان سواءِ، حياتيءَ جون قيمتي گھڙيون گذاري رھيا آھيون، قرآن پاڪ چيو آھي ته “موت ۽ زندگي جو سلسلو ان ڪري رکيو ويو آھي، ته اسين ڏسون ته اوھان مان ڪير ٿو سٺا ۽ سھڻا عمل ڪري ڏيکاري!” (احسن عملا) سھڻي، سٺي، صالح ۽ سالم عمل ڪرڻ وارا تمام گھڻا ماڻھو آھن، ته وري ڏسون ته انھن مان به وڌيڪ سٺو ۽ سھڻو عمل ڪنھن ڪري ڏيکاريو! ان جو مقام ۽ مرتبو وري ٻين کان اعلى ۽ ارفع آھي، ھي ڳالھ طئه ٿيل آھي ته موت زندگي جو پيڇو ڪري رھيو آھي، ھتي ڪوبه ھميشه ناھي رھيو، ھي حسين پر شوق زندگي ڪنھن به وقت موت جي ويران ۽ اڻ کٽ وادي ۾ وڃي اختتام پذير ٿيندي، اھا به پڪ آھي ته حياتي جو ڏيئو ڪنھن به وقت طوفان جي ورچڙھي وسامي ويندو، پر ان ھوندي به وسيلا ۽ وک بڻجي زندگي جي شاھراھ تي ملندا رھون ٿا، پڪي پوک ۾ لابارو پوي ته ڪا عجب جھڙي ڳالھ ناھي! پر ڪچڙيون ڪليون ٽڙڻ کان اڳ ۾ مرجھائجي وڃن ته ذھن، دل ۽ دماغ تي ڪاپاري ڌڪ ضرور لڳي ٿو.
شايان علي شير ڳورڙ ھڪ نوجوان عزم ۽ ھمٿ سان سرشار ذھانت ۽ اھليت سان ڀرپور، ڪي ٽو، هماليه جھڙو حوصلو رکندڙ، سنڌ جي خوشحالي ۽ ترقي جا خواب سيني ۾ سانڍي گھمندڙ، باضمير، باشعور سنڌ جو آئيندو، ائين تڪڙو ڏوراھين سفر تي ھليو وڃي! ته سندس والدين ۽ عزيز واقارب ته ضرور سوڳوار ٿيندا! پر اسين دوست، احباب ۽ سنڌ واسي به غمگين ۽ ڏکارا ضرور ٿينداسين! اھو ھڪ فطري عمل آھي، جيتوڻيڪ منھنجي ذاتي طرح ڪا شايان سان ويجھڙائپ ڪانه ھئي، ڇو ته نوجوان نوخيز ۽ نوعمر 22-21 سالن جو ڳڀرو ۽ شھزادو ۽ آءُ عمر رسيده، پڪو پوڙھو، جھونو، پر سائين علي شير ڳورڙ ۽ سائين حسين بخش ڳورڙ سان ته نه رڳو پراڻي شناسائي، پر محبت، قرب ۽ دوستي جو به رشتو آھي، ھا! پر شايان سان ذھني ۽ نظرياتي ھم آھنگي ھئي، ھو منھنجو آئيندو، منھنجو روشن مستقبل ۽ سنڌ جو سپوت انقلابي دستي جو سپهه سالار ھو.