نظم
گوھر گل ڳورڙ
جيجل جو نيڻن جو ٺار ھيو.
ھر محفل جو سينگار ھيو.
ھن جوءِ سندو جھونجھار،
۽ موتيي جو مھڪار ھيو.
ڏکڻ جي ھير ھندوري واري ۾،
ھا لڏندڙ ڪنھن جو پيار ھيو.
ھو سچائي جي جذبن سان،
ڀرپور سڄو سَرشار ھيو.
ھُن جنگ جھالت سان جوٽي،
ٿيو جڳ اندر نروار ھيو.
ھو مظلومن جي دردن جي،
آٿت به ھيو، غم ٽار ھيو.
ھُو ظالم لئه للڪار ھيو،
ھُو سھڻو باڪردار ھيو.
ھُو ڀٽڪيل کي دڳ لائي ويو،
ھُو پنھنجو پاڻ ملھائي ويو.