توکي ڪير وساري سائين
لياقت ڏيپر
کرڪڻا لاھي، سک نه ستا ڪڏھن
اوسيئڙو آھي، کاھوڙين کي پنڌ جو،
سڀ تعريفون مالڪ مٺي لاءِ جنھن مٽيءَ جي مٺ مان احسن الانسان خلقيو، انسان جي تخيلق جو سبب انسانيت جي آبياري، ماڻھن سان محبت خدا جي وحدانيت جي پرچار خالق ڪائنات جي حسناڪين جنھن ۾ جمادات، انسانيت، ڪمالات کي پنھنجي حسن ڪارڪردگي سان ظاھر ڪرڻ اھي سمورا احساسي، خيال، فڪر ۽ سوچون ھر ماڻھوءَ ۾ ھڪ جيتريون پروان نه ٿيون چڙهن اھي خاص جذبا ۽ دليون، خدا جي خلق جي ڀلائي خاطر پنھنجون سموريون صلاحيتون خرچ ڪرڻ ماڻھو جي وس طاقت ۾ نه ٿيون ھجن، اھي جيئن سچا خلوص ڀريا، لائق، فھيم، لاجواب، باڪردار ماڻھو مختصر ھجن ٿا، ڪائنات ۾ باقي رھڻ واريون شيون ڪردار ۽ قابليت، خلوص ۽ نيڪ نيتي، نيڪ جذبن ۾ عملي انسان زنده رھندا آھن، عملي انسان ھميشه دلين ۾، دعائن ۾ زنده رھندا آھن، زنده رھڻو آھي ته پوءِ لطيف کان پڇون ته سائين ڇا ڪريون سندن چوڻ آھي ته علم ۾ماھر ٿي، قابل ٿي، ڄاڻو ٿي، باڪردار ٿي، پو لائيٽ ٿي، پيارا ٿي، پاڪ دامن ٿي، دنيا جھان استادن سان ملي جلي ھمت ڀريا، ھالار سار ٿي اڳواڻيون ڪريو، رھنمايون ڪريو، رھبر ٿيو منجھيل جي مشعل بڻجي شعور ۽ شعاع جا ڪرڻا بڻجي ڪمزورن کي طاقت فراھم ڪريو، ماھر ۽ معتبر ٿيو، باقي محروم، جاھل، ڪاھل ڪمزور، ڄٽ، بي سمجھ نه بنجو پنھنجن جذبن کي خيالن کي، دماغن کي، چڙيا ۽ جھرڪي جي ڪمزور گھر جھڙو نه بڻايو، پاڻي جي ڦوٽي جھڙا ڪمزور نه بڻجو ان لاءِ لطيف سائين چيو.
محروم ٿي مري ويا ماھر ٿي نه مئا،
چِڙِي جيان چھنب ۾ لڏيائون لئا،
حباب ئي اھا انھيءَ واديءَ وچ ۾.
ڏسڻ ۾ سھڻو، ڪم جو ڪوڏيو، پيار ڏيندڙ، پيار وٺندڙ انسان ڳالھائي ته ھيانءُ ٺري پوي، ڏسي ته من جا گلاب ٽڙي پون، اسٽيج تي اچي ته پڇڻو پوي ھي ڪير ٿو ڳالھائي، نياز نوڙت اھڙو جھڙو ميوي ڀريل وڻ، کِلمُک ۽ ٻھڳڻو انسان، سدا سٻاجھو، اڳواڻي ڪرڻ جا سمورا ڳڻ ڪچھري جو قابل وڏيون ڪاميابيون حاصل ڪندڙ، توھان پڇندو ڪير؟ جي پيارو شھيد شايان علي ڳورڙ جيڪو ھن فاني دنيا مان 2017-05-14 تي اسان کان ھميشه لاءِ وڇڙي ويو، وڇڙيو ته آھي، پر وسريو ته ناهي، سندن ڪم، ڪردار، لڇڻ ڳڻ، سموريون سندن سعادتون اسان سان گڏ آھن، الله تعالى سندن کي جوار رحمت ۾ جاءِ ڏئي، مالڪ مٺو سدا سندن قبرڪشادي ۽ روشن فرمائي- آمين
شيخ اياز جي لفظن ۾:
ڇَرَ تي ڇڏيئي پيرڙا ڪري ھنج اُڏار،
سڄڻ تنھنجي سار صديون رھندي ساھ ۾.
شايان علي ڳورڙ سندن جنم جو ھنڌ سوجھرو ڳورڙ، سائين الھرکيو ڳورڙ صاحب جن جي فيملي جو چشم چراغ، جنھن ڳوٺ ۾ ھاءِ اسڪول قائم ڪرايو جيڪو اڄ به شان شوڪت سان ھلي رھيو آھي، شايان علي (شھيد) جو والد جناب محترم سائين علي شير ڳورڙ جيڪو ھن وقت ھاءِ اسڪول (2) ميھڙ ۾ (HST) استاد آھي، سندن تعليم ۽ تربيت ھيٺ رھندڙ شايان علي ڳورڙ جنھن پرائمري کان سيڪنڊري تائين ميھڙ ۾ پڙھي سول ڊپلومه ووڪيشنل انسٽيٽيوٽ ميھڙ، گريجوئيشن شاھ لطيف يونيورسٽي خيرپور مان حاصل ڪئي، پاڻ سجاڳ ٻار تحريڪ، سنڌي شاگرد تحريڪ، عوامي تحريڪ، عوامي جمھوري پارٽي سان انتھائي ذميواري سان واڳيل رھيا. پاڻ سنڌي اسٽوڊٽنس آرگنائيزيشن جا باني ۽ مرڪزي اڳواڻ ھيا، ۽ حق فائونڊيشن سان آخري دم تائين واڳيل ۽ جنرل سيڪريٽري پڻ رھيا، ھي ٻھراڙي جا لوڪل لعل صاحب سرواڻ انسان جوانيءَ ۾ ئي استاد کان جدا ٿي ويو آھي، اڄ سندن کي ڏسڻ لاءِ اکيون وڏ ڦڙا وسائن ٿيون.
استاد بخاري جي لفظن ۾:
جوءِ تڪي جن لاءِ، ساھ سڪي جن ڪاڻ.
اڱڻ آس وندن جي الله اھي آڻ.
سوجھرو ۽ سرھاڻ سھڻيون جن جون صحبتون،
ھر ماڻھوءَ کي موت جو ذائقو چکڻو آھي، مام اھا آھي، ته ماڻھو ھن ڪائنات ۾ ڇو آيو آھي؟ ڇا ڪرڻو آھي؟ ڪيڏانھن واپس وڃڻو آھي؟ انسان جي زندگي ٽن سوالن جي دائري ۾ ھلي ٿي، ڇا جايون، بنگلا، جائداد بينڪ بيلنس، زمين، زر، زور، زيور حاصل ڪريون انھيءَ شيءِ جون نالو زندگي آھي، ڇا کائڻ پيئڻ، سمھڻ چاڪي جي ڏاندن وانگر گذارڻ اکيون ٻڌي زندگي جي جانڊه ۾ ھلڻو آھي، فرعون، ھامان، شداد بڻجي جائز نا جائز دولت جا انبار لڳا ئڻا آھن، اھا زندگي آھي؟ اھوئي مقصد آھي؟ نه، زندگي جو مقصد آھي ٻين جي ڪم اچڻ، ٻين ڪاڻ جيئڻ، پاڪ پيغمبر ٿورن ۽ جامع لفظن ۾ فرمايو ته بھترين ڪم انسانن جي خدمت ڪرڻ آھي، شھيد شايان ۾ انسانيت جي خدمت جو جذبو نمايان رھيو ۽ ھو زندگي جو متحرڪ ڪردار رهيو، نرمي ۽ مهرباني جي جذبي سان سرشار ھيو، شھيد شايان علي اسان جي دلين ۾ سٺن اخلاقن سبب رچيل بَسِيَلُ آھي، مولانا رومي جو ھي قول سندن عملي جدوجھد تي ٺھڪي اچي ٿو ته “پنھنجي آواز بجاءِ دلين کي اوچو ڪريو ڇو ته گل بادل جي گجڻ سان نه پر وسڻ سان ڦٽندا آھن” شال اسان توھان ۽ سندن سان پيار ڪرڻ وارن جي دلين ۾ سندن عمل ۽ ڪردار جا گل ڦٽن ۽ سندن مشعل راھ جا مسافر بنجي ماڻھن جي خدمت ڪريون.
توکي ڪير وساري سائين،
توکي وسارڻ اوکو ھوندو،
پنھنجو پاڻ سان دوکو ھوندو،
جيسين موت نه ماري سائين،
توکي ڪير وساري سائين.