ڳوڙھا رت جا سڀئي ھاري رھيا آھن
محبوب ڏيپر
شايان توکي ساري رھيا ھن.
ڳوڙھا رت جا سڀئي ھاري رھيا ھن.
ڏسي “علي شير” تنھنجي واٽ پيو،
سائين “حسين بخش” چيو جھٽ ڇا ٿي ويو.
ڪري گھوڙا گھوڙا ھنياءُ ڏاري رھيا ھن،
ڳوڙھا رت جا سڀئي ھاري رھيا آھن.
تنھنجي ڀاءُ “بصير” نه ويس مٽيو،
روئي “عنيد علي” جي ڏينھن ڪيو.
گھوڙا گھوڙا “بلاول” پاڻ سٽيو،
آيو ازل اھڙو جو تِر نه ھيو.
روئي واٽ ويندا به روئاري رھيا آھن،
ڳوڙھا رت جا سڀئي ھاري رھيا آھن.
چوي “نويد” ٿو جو ٿيو سو ٿيو،
“سرفراز” “شاھ پسند” وارا چون ڪاڏي ويو،
“سرائي مظھر خان” جو ھيو ڀائٽيو پيارو
“خادم” “حامد” وارا چَون پيا ھيو جيءَ جيارو.
سارو جڳ روئاري رھيا ھن،
ڳوڙھا رت جا سڀئي ھاري رھيا ھن.
مير “صداقت” چيو واھ جو ھو يارو،
چيو “عاقب علي” ھو ماڻھو پيارو،
چيو “دانيال بدر” ھو ساھ سھارو،
ھليو فواد جو ڪو وس نه چارو.
سڏڪي سارا پڪاري رھياھن،
ڳوڙھا رت جا سڀئي ھاري رھيا ھن.
ٿيو “عاشق” “راجا ڀرٽ” ويڳاڻو،
“مُطھر عزيز” جي روح جو راڻو،
چيو “ڪاشف سھول” ھو موتي داڻو،
“محمد حسن ڀرٽ” چيو ھو ماڻھو نماڻو،
سڀ ياد جا ٻارڻ ٻاري رھياھن.
ڳوڙھا رت جا سڀئي ھاري رھياھن.
تون شھادت ماڻي “شايان” وئين،
ماڻي وڏو رتبو مان وئين،
وٺي رب پاڪ کان اھڙو دان وئين،
واھ جو ملھائي ميدان وئين.
توبن گونگن جيان گھاري رھياھن.
ڳوڙھا رت جا سڀئي ھاري رھياھن.
توکي آب ڪوثر پياريو ويندو،
شھيدن سان ته اُٿاريو ويندو،
مُرڪي تو ڏي نھاريو ويندو،
تنھنجي “شايان” شان کي ساريو ويندو،
تولئه پکي پيار جا اُڏاري رھياھن.
ڳوڙھا رت جا سڀئي ھاري رھياھن.
توکي سرخ سلام آ يارن جو،
ھن “محبوب ڏيپر” پارن جو،
ھن “ٻلھڙن” “ڳورڙن” مارن جو،
ھن “حق فائونڊيشن” وارن جو،
تنھنجو نالو وٺي جيءَ جياري رھيا ھن.
ڳوڙھا رت جا سڀئي ھاري رھياھن.