شايان علي ڳورڙ جدوجهد جي علامت
عامر ڪمال سولنگي
اهو اڀاڳو ڏينهن شايد ڏسڻو ئي هيو جنهن جو ڪو گمان ئي نه هيو ، اسان اسلام آباد ۾ هياسين جو ميسيج ڪال آيو ته اسان جي پياري ۽ پراڻي سماجي ورڪر سائين علي شير ڳورڙ جو لاڏلو ۽ سورهيه پٽ شايان علي پنهنجي والد جي جان بچائيندي قرباني ڏئي موت جو جام پي ويو، هن ميسيج نه رڳو اکين ۾ آلاڻ آڻي ڇڏي پر دل کي به جنجهوڙي ڇڏيو هڪ طرف سندس وڇوڙو جو تازو صدمو ته ٻئي طرف ساڻس گڏ گهاريل يادگار گهڙيون ذهن ۾ ڊوڙڻ شروع ٿي ويون ، مونکي ياد اچي ويا اهي پراڻا پل جڏهن مان نائين ڪلاس ۾ پڙهندو هيس جو اتي هڪ دوست عثمان ڳورڙ ڪلاس م اچي ڪري ايس. ايس. او تنظيم ۾ شموليت جي دعوت ڏني هئي ، جنهن تي مان کيس لبيڪ چيو ته پوء هو مونکي ميهڙ ۾ تنظيم جي ميٽنگ پروگرام ۾ وٺي آيو. جتي شايان علي سان منهنجي پهرين ملاقات ٿي مونکي ياد اٿم پروگرام ۾ تعارف ٿيو هيو ته اسان ايتري قدر نوان هياسين جو تعارف به مشڪل سان ڪرايو هيو. ان م به وڏو هٻڪيو هيم ، پر شايان علي وارا ائين ڳالهائي رهيا هيا جو مونکي عجب وٺي رهيو هو، جڏهن پروگرام ختم ٿيو ته مونکي هي لفظ چوندي شايان علي مخاطب ٿيو هيو ته سر اوهان جو ڪوبه سوال وغيره هجي ته ڪريو، پر تڏهن آءُ صفا نئون ماڻهو هيس ڪائي خبر ان وقت نه ٿي پئي ته سوال وري ڪهڙو ڪيان ها ؟ پوءِ پروگرام بعد مون کي ۽ عثمان کي شايان علي پنهنجي بيٺڪ تي وٺي آيو هو. جتي اسان جي خدمت چاڪري ڪري پوء اسان کي اجازت ڏني وئي هئي. ان بعد ڀاءُ شايان سان لڳاتار پروگرامن ۾ ملاقاتن جو اڻکٽ سلسلو شروع ٿيو، اسان شروعات ۾ ئي شوق ۽ ذوق سان تنظيمي ڪم ۾ ڪاهي پياسين پر شايان علي جي سرگرمي اسان کان اڳري هئي. اسان پوء ڳوٺ ۾ پروگرام رکرايو جنهن ۾ شايان علي سميت ڪجهه دوست جن ۾ صداقت علي، عرفان کوسو، حسن ڀرٽ ۽ خاص مهمان محمد خان چانڊيو ايس .يس .او جو تڏهوڪو صدر هو . ان ۾ به شايان علي سان ڪچهري ٿي هئي . جنهن ۾ مونکي اتي پارٽي جي ڪم جي حساب سان ڪافي ڳالهيون سمجهايون به هيون ۽ جڏهن پارٽي جي واسطي تحت اتي نجي پرائمري اسڪول کولايو ويو هيو ته انجي رپورٽ به شايان علي ماهوار ويساهه ۾ لکي هئي. ان بعد ڪافي دفعا جڏهن به ڪا ميٽنگ ٿيندي هئي ته ان ۾ شايان علي ۽ سندس جو والد محترم باقائده شرڪت ڪندا هئا، تنظيم جي سالياني ڪنوينشن ۾ به شايان علي جي ڀرپور شرڪت رهندي هئي، ۽ واٽ سان پاڻ آزاد ماحول ۾ گپ شپ ڪندا ويندا هياسين.
شايان علي جي آواز ۾ اوچائي ۽ طاقت هوندي هئي، ان ڪري جڏهن به انائونسمينٽ جو موقعو ايندو هيو ته مائيڪ شايان علي جي هٿ ۾ ڏني ويندي هئي، جڏهن لانگ مارچ ٿيو هيو ته ان ۾ به شايان علي پنهنجي ڳوٺ سوجهرو ڳورڙ کان وٺي انائونسمينٽ شروع ڪئي هئي ۽ پيادل هليو هيو، مطلب ته هن نوجوان کي ننڍي عمر ۾ ئي ڳالهائڻ جو اهڙو ڏانءُ ايندو هيو جيڪو ڪنهن وڏي سينيئر ورڪر کي شايد پلئه پيو هجي، هن نوجوان جيتري جدوجهد ننڍي عمر ۾ ڪئي، جيترو هن قومي ، سماجي ڪمن لاء پاڻ پتوڙيو، تنهن جي ڳالهه جيتري ڪجي سا گهٽ آهي، جتي جنهن سماج ۾ نوجوان طبقو آوارگي جي ور چڙهيل هيو اتي شايان ڀاءَ جدوجهد ڪري قلم جي نوڪ جو نالو نمايان ڪرڻ جي ڪوشش، جستجو۽ جدوجهد ڪندو رهيو. بس مان ايترو ئي چوندس ته شايان علي جهالت سان ڀريل اونداهي سماج ۾ روشن صبح لاء جاکوڙيندڙ هڪ انمول ماڻهو هيو .