تم کیا گئے کہ روٹہ گئے دن بہار کے
اعجاز ڳورڙ
ویسے تو بھی موت کے منتظر رہتے ہیں۔
اچانک تیری جدائی نے سب کو رلا دیا ۔
تم کیا گئے کہ روٹھ گئے دن بھار کے۔
ھونئن ته زماني ۾ انسان ڏک سک ڏسندو رھي ٿو، ڪن جو اثر گھڙي کن رھي ٿو، ۽ ڪي دل ۽ دماغ تي اثر ڇڏي وڃن ٿا، پر بدنصيب گھڙي 14 مئي 2017 جي جنھن ۾ اسان جي شايان جي شھادت جي خبر ملي چوندا آھن ته ذھن جي اسڪرين ڪمپيوٽر ۽ ٻين جديد آلات کان ڪيئي دفعا وڌيڪ تيز آھي، ان ذھن جي اسڪرين تي ياد آيل 21 سال 5 مھينا اڳ سوجھرو ڳورڙ ۾ پنھنجي دوست ۽ عزيز جي پھريٺي ۽ موڀي پٽ شھيد شايان جي ڇٺي جي خوشي ۾ نه رڳو آءٌ پر بابا، امان ۽ سائين محمدڄام چانڊيو فيملي سميت گھرمان نڪرڻ وقت ئي دل ئي دل ۾ خوشيون ڪندا شريڪ ٿياسون، ۽ ڌام ڌوم سان سندس تي نالو عبدالباسط ۽ شايان رکيو ويو، جئين ايندڙ وقت به ڪنھن کي خبر ھوندي آھي ۽ چوندا آھن ته اميدن تي دنيا جھان ھلندو آھي، ھر والدين جيان ادا علي شير به پنھنجي فرزند ۾ کوڙ ساريون اميدون رکيون ھونديون، ٻچڙا ته سڀ ڪنھن کي آھن، ۽ خواھش به سڀ ڪنھن کي ھوندي آھي، ته اولاد چڱو نالو ڪمائي ۽ تربيت ۾ به ڪو ڪسر ڪونه ڇڏيندو آھي، پر دنيا جا سڀ ڏاھا ۽ انسانن جا ٻار ان ڳالھ تي متفق آھن ته فطرت ۽ سڀا جو وڏو عمل دخل آھي.
ھونئن ته اسان جي فيملي سوجھرو ڳورڙ ۽ آس پاس جي ڳوٺن تي منھنجي والد محترم سائين الھرکيو ڳورڙ جي محنت جفاڪشي ۽ جدوجھد ، سچائي جي ڪري ڪافي حوالن کان اسان جي خاندان / پاڙو ڪافي شين ۾ اڳڀرو ھيو، جنھن جو ويجھڙائي ۾ مثال نٿو ملي، منھنجو بابا سائين جو خاص زور علم حاصل ڪرڻ ۽ ان جي شمع جي جلائڻ تي ھيو، ايتري تائين جو چاچا خادم حسين ابڙو ٻڌائيندو آ ته اسان رضاڪارانه حيدرآباد جي پسگردائي جي علائقن به ورھائي کنيا ھئا ۽ اتي تعليم ۾ ائين مشغول رھياسين جيئن پنھنجي اولاد کي پڙھائبو آھي، ان ئي شخصيت جو اثر ۽ اولڙو فطري اسان جي خاندان جي نوجوان شايان تي پوڻو ھو، ڇو ته انسان رڳي اندروني اثر نه قبوليندو آھي، پر خارجي اثر به قبوليندو آھي، ڪي سڌي طرح ڪي اڻ سڌي طرح ، نوجوان به آئيڊيل ٺاھيندا آھن، ۽ پوءِ ان منزل طرف پنھنجا رخ رکندا آھن، اسان جو پيارو شايان به مٿين طرز ۽ ماحول کي نظر ۾ رکي ڪري پنھنجي زندگي ننڍڙي لاڪون اھڙي رستي تي وٺي ويو جن سبقن پڙھائڻ ۾ سالڪن استادن ۽ فلسفين کي سال ٿيندا آھن، شايان پنھنجي تعليم سان گڏوگڏ ھڪ فرض شناس پٽ جيان پيءُ جو ڀرجھلو به ٿيندو رھندو. ھو ھڪ سجاڳ ٻار جيان سجاڳي جي رستي تي نه صرف پاڻ ھليو، پر ھڪ جيڏن کي به سجاڳي جي صلاح ۽ گڏ کڻي ھلڻ ۾ ڪوشان ھيو، پر افسوس موت اڻٽر آھي، پر ھڪڙي شھادت ۽ صاف شفاف آئيني جھڙو جيون سڀني کي نصيب نه ٿيندو آھي، جھڙو شايان جون ڪافي ساريون خوبصورت يادون اسان سان ھميشه گڏ رھنديون ۽ اسان جي دوست ڀاءُ علي شير جي لاءِ اتساھ ۽ ڏڍ جو سبب بڻبيون، ھو يقينن وڏي دل رکندڙ پيءُ آھي جنھن جي مڃتا نه رڳي مان ڪيان ٿو پر ھر ماڻھو جي وات ۾ آھي، ۽ ھن جي صبر رب جي رضا تي راضي رھڻ ۽ بيٺو رھڻ ھڪ وڏي ڳالھ آ، اسين ھن سان توڙي ھر وقت ھر ھنڌ ھر محاذ تي گڏ گڏ ھوندا آھيون ۽ ھڪ ٻئي سان ڏک سک جا ساٿي به آھيون، ڇوته اسان جو رڳي رت جو رشتو نه آھي، پر شعور ۽ ضمير جو رشتو آھي، جيڪو مٿي ۽ تمام مٿي آھي.
شايان اھڙو جيون گذاريو ۽ اھڙي ئي بھادري سان محبت ۽ دليري جو ثبوت ڏيندي موت سان اکيون اکين ۾ ملائيندو ھيو، جھڙو صرف اسان ڪن ناولن، فلمن يا دنيا جي موجودهه گوريلا ويڙھ ۾ ڪٿي ھيري جھڙو وڙھڻ ۽ شھيد ٿيڻ ٻڌندا پڙھندا ۽ ڏسندا آھيون، حياتي ته ھونئن به بي بقا آھي، پر شھادت عظيم موت آھي، ھن جي زندگي کي ڀيٽا ڏجي ته به ھڪ باب ٿي سگھي ٿو، پر جيڪڏھن شھادت تي لکجي ته ڪو ڀلوڙ سنڌ جو شاعر ڪيڏارو لکي سگھي ٿو، منھنجي ڀيٽا، شايان لاءِ يا ان جي خاندان لاءِ صرف لفظ يا پنا ڀرڻ جي ناھي منھنجو روح منھنجي دل اڄ به ڌڙڪي ٿي ۽ جيئن ڌڙڪندي گڏوگڏ ڌڙڪندي رھندي، يقينن روح سان رچيل سون لفظن ۾ ساھ وجھڻ جي ڪوشش ڪئي اٿم.