سفرنامه

پکي پيارَ امن جا

ھي ڪتاب نامياري ليکڪ ۽ شاعر بشير منگيءَ جو لکيل ڏيھي سفرنامو آھي، جيڪو پاڪستان جي چئني صوبن جي ڪيل سفر ۽ مطالعاتي دوري جي يادگيرين تي مشتمل آھي. ھو لکي ٿو:
”منهنجي هن سفر نامي لکڻ جو سبب اهو آهي تہ مختلف صوبن جي ماڻهن جي ڪلچر ۽ رهڻي ڪهڻيءَ کان آگاهه ڪرڻو اٿم. اسان پاڪستان جا چارئي صوبا گهمي ائين محسوس ڪيو تہ اسان هن ڪائنات جي زميني ٽڪري تي هڪ ننڍڙي خوبصورت جزيري جو سير ڪري رهيا هجون. جتان جا ماڻهو خوبصورت، جتان جو ڪلچر شاهڪار، جتان جون ٻوليون مٺڙيون، جتان جي تهذيب هزارين سالن جي تاريخ رکندڙ هجي، جتان جا درياهه نيل ۽ دجلا کان وڌيڪ خوبصورت ۽ پوتر هجن، جتان جا اولياءَ، درويش ڪامل ۽ صوفي منش هئڻ سان گڏ روحاني رمزون رکندڙ هجن، معدنيات، ميوات، اناج جا ڍير، ماڻهن جي خوراڪ لاءِ ڪافي هجن، اهڙي خوش نصيب ڌرتيءَ جي ڪيتري بہ تعريف ڪجي اها گَهٽِ آهي.“
  • 4.5/5.0
  • 850
  • 244
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بشير منگي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book پکي پيارَ امن جا

لئنسڊائون پل

لئنسڊائون پل
محسن ڀوپاليءَ لئنسڊائون پل ڏانهن اشارو ڪندي چيو ته لئنسڊائون پل سنڌ ۾ هڪ عجوبي جي حيثيت رکي ٿي. مون سائينءَ کي ٻڌايو ته هن پل جي رٿا 1872ع ۾ هندوستان جي انگريز حڪومت پاران تيار ڪئي وئي، جنهن جي منظوري 1883ع ۾ ڏني وئي. 1887ع ۾ تعميراتي ڪم شروع ڪيو ويو، جيڪو 1889ع ۾ مڪمل ٿيو. روهڙيءَ واري پاسي ڏانهن پل جي ڊيگهه 820 فوٽ آهي جڏهن ته سکر واري پاسي کان 600 فوٽ ڊيگهه آهي. هن پل تي ٽوٽل 40 لک روپيا خرچ ٿيو. هن پل جو افتتاح گورنر لارڊ ري ( Lord Ray) ڪيو.
ٿوري دير ۾ اديب ٻيڙي تي درياهه جو سير ڪري واپس ڪناري تي پهتا. سڀئي دوست هشاش بشاش پئي نظر آيا. دوست وين ڏانهن وريا. آخر ۾ آغا نور محمد اچي وين ۾ ويٺو، ڊرائيور کي شڪارپور واري روٽ تي هلڻ لاءِ چيو. شڪارپور کان پوءِ اسان ملتان وڃڻ لاءِ راجن پور، ڊي جي خان واري رستي تان هلڻ وارا هئاسين.