سفرنامه

پکي پيارَ امن جا

ھي ڪتاب نامياري ليکڪ ۽ شاعر بشير منگيءَ جو لکيل ڏيھي سفرنامو آھي، جيڪو پاڪستان جي چئني صوبن جي ڪيل سفر ۽ مطالعاتي دوري جي يادگيرين تي مشتمل آھي. ھو لکي ٿو:
”منهنجي هن سفر نامي لکڻ جو سبب اهو آهي تہ مختلف صوبن جي ماڻهن جي ڪلچر ۽ رهڻي ڪهڻيءَ کان آگاهه ڪرڻو اٿم. اسان پاڪستان جا چارئي صوبا گهمي ائين محسوس ڪيو تہ اسان هن ڪائنات جي زميني ٽڪري تي هڪ ننڍڙي خوبصورت جزيري جو سير ڪري رهيا هجون. جتان جا ماڻهو خوبصورت، جتان جو ڪلچر شاهڪار، جتان جون ٻوليون مٺڙيون، جتان جي تهذيب هزارين سالن جي تاريخ رکندڙ هجي، جتان جا درياهه نيل ۽ دجلا کان وڌيڪ خوبصورت ۽ پوتر هجن، جتان جا اولياءَ، درويش ڪامل ۽ صوفي منش هئڻ سان گڏ روحاني رمزون رکندڙ هجن، معدنيات، ميوات، اناج جا ڍير، ماڻهن جي خوراڪ لاءِ ڪافي هجن، اهڙي خوش نصيب ڌرتيءَ جي ڪيتري بہ تعريف ڪجي اها گَهٽِ آهي.“
  • 4.5/5.0
  • 850
  • 244
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بشير منگي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book پکي پيارَ امن جا

خوشحال خان خٽڪ، اڪوڙهه خٽڪ

خوشحال خان خٽڪ، اڪوڙهه خٽڪ
اڳيان اڪوڙهه خٽڪ جو شهر آهي. جتان ٻه ڪلوميٽر پري خوشحال خان خٽڪ جي مزار آهي. خوشحال خان خٽڪ هڪ جنگجو سان گڏ پختون قوم جو خوبصورت شاعر به آهي. خوشحال خان خٽڪ 1613ع ـــ 1022 هجري ۾ اڪوڙهه خٽڪ ۾ جنم ورتو. مغل شهنشاهه شاهجهان کيس وڏي عزت جي نگاهه سان ڏسندو هو، خوشحال خان پنهنجي قبيلي جو سردار هو، اورنگزيب بادشاهه جي زماني ۾ جيل ويو. 1668ع ۾ جڏهن جيل مان واپس آيو ته هن مغل سلطنت خلاف تلوار کڻي پختون قوم جي بقا جي لاءِ جنگ جوٽي. ڊنمبره (موسى دره) جي مقام تي 1100 هجري ۾ وفات ڪيائين. سندس مزار اڪوڙهه خٽڪ جي ڀرسان ايسوڙي بالا ۾ آهي. خوشحال خان شاعر، عظيم سپهه سالار، مؤرخ ۽ طبيب به هو. سندس شعرن جو تعداد 45 هزار آهي. مشهور ڪليات، بازنامه، فضل نامه، دستار نامه، طب نامه ۽ فرح نامه مشهور اٿس.

نہ کفر کا دھنی ہوں نہ دین کا، نہ میں گمان کا ہوں نہ یقین کا
دونوں لحِاظ سے تذبذب کی حَالت میں ہوں، دل کا سیِاہ بھی ہوں اور سفید بھی

تو کہتا ہے میرے پاس جنت اور حور و قصور نہیں
اور دوسری زندگی میں بے حساب نعمتیں ہیں۔
تو جو کچھ فرماتا ہے مجھے تسلیم ہے
مجھے اسُ جہاں میں رہنے دو کہ یہَاں میِرا محَبوب ہے۔

بعض لوگ اپنے علم پہ مغرور ہوتے ہیں
اور بعض اپنی زہد اور شیخی پہ ناز کرتے ہیں
میں نے عشق کا شغل اختیار کیا ہے
اللہ مجھے عشق ہی میں سرفراز کر دے۔


جو شخص کم ظرف کو علم وہ ھنر سے نوازتا ہے
وہ خونی اور زہزن کے ھاتھ میں خنجر اور تلوار دیتا ہے
اپنی جان کا دشمن ہی بھیڑیئے کا بچہ پالے گا
اگر اپنا جگر بھی دے دے تو اسے اپنا نہیں بنا سکے گا


جب طبیب میرے مرض کا علاج نہیں کرتے
تو مرض بڑھنے کے بعد کوئی افسوس نہیں کرنا چاہیے
اگر دیکھا جائے تو نفس کی فرمانبرداری کفر ہے
مومن ہر گز نفس کا فرمان نہیں مانے گا